Gegevensmakelaars: Wie verkoopt je gegevens en wat kun je eraan doen?
Heb je gehoord over de gegevensmakelaardij-industrie ter waarde van twee miljard? Leer meer over gegevensmakelaars, de entiteiten die persoonlijke informatie verzamelen en verkopen door gegevens uit verschillende bronnen samen te voegen, en waarom het belangrijk is om je privacy online te beschermen.
Wat zijn gegevensmakelaars?
De gegevensmakelaardij-industrie wordt geschat op 200 miljard dollar per jaar. Gegevensmakelaars zoals Experian, Equifax en Acxiom verzamelen en verkopen jouw unieke gevoelige informatie, waaronder financiële, persoonlijke, gedrags- en interessegegevens, voor winst. Dit gebeurt vaak zonder jouw directe toestemming of zonder dat je volledig beseft dat je deze toestemming hebt gegeven.
Door op deze manier gegevens te kopen, kunnen bedrijven advertenties richten op specifieke mensen, met als doel mensen te bereiken die waarschijnlijker hun producten of diensten kopen. Bijvoorbeeld, een verzekeringsmaatschappij kan om een lijst van duizend New Yorkers onder de 30 vragen met een kredietscore van 700+, zodat ze hun advertenties kunnen afstemmen op de specifieke behoeften en pijnpunten van die demografie.
Gegevensmakelaars verzamelen gegevens uit browsegeschiedenis, sociale media, aankoopgeschiedenissen en openbare registers. De hele industrie is uiterst winstgevend en groeiend, maar staat tegelijkertijd onder kritiek vanwege privacykwesties en de mogelijke misbruik van gevoelige informatie.
Hoe verzamelen gegevensmakelaars informatie?
Gegevensmakelaars verzamelen informatie via verschillende manieren, zowel online als offline. Dit zijn de belangrijkste methoden die ze gebruiken:
Webtrackingtechnologieën:
- Cookies: Kleine databestanden die op je apparaat zijn opgeslagen en de browsegeschiedenis en gebruikersvoorkeuren volgen.
- Browser fingerprinting: Technieken die gebruikers identificeren op basis van hun browserinstellingen, apparaattype en andere unieke kenmerken.
- Web beacons: Kleine, onzichtbare afbeeldingen die zijn ingebed in webpagina's of e-mails die gebruikersactiviteit en interacties volgen.
- IP-adres tracking: Volgt de geografische locatie en online activiteiten van gebruikers via hun IP-adressen.
Openbare registers:
- Kiezersregistraties
- Geboorteaktes
- Huwelijksvergunningen
- Eigendomsoverdrachten
- Gerechtelijke dossiers
Commerciële bronnen:
- Loyaliteitsprogramma's
- Garantiesregistraties
- Abonnementsdiensten
- E-commerce sites
Gegevensscraping: Geautomatiseerde tools halen informatie op van websites, databases en andere openbaar beschikbare bronnen.
Gegevens aankopen: Gegevensmakelaars kunnen gegevens kopen van andere bedrijven die gebruikersinformatie verzamelen. Met deze informatie bouwen gegevensmakelaars uitgebreide en gedetailleerde profielen van individuen, die zij vervolgens verkopen aan bedrijven voor marketing, kredietwaardigheidsscores, en andere doeleinden. Bijvoorbeeld, kredietbureaus geven je financiële kredietscore-gidsen en tips, terwijl ze ook de gegevens verkopen die ze over je hebben verzameld. Dat is wat we noemen profiteren vanuit twee hoeken!
Jouw toestemming: Wanneer je akkoord gaat met voorwaarden op verschillende websites, geef je mogelijk toestemming voor het delen van je gegevens. Je kunt dit als iets positiefs zien, bijvoorbeeld wanneer je gerichte aanbiedingen wilt krijgen voor een specifiek product dat je zoekt te kopen. Het is echter belangrijk om te beseffen waar je mee instemt.
Welke informatie verzamelen gegevensmakelaars?
Gegevensmakelaars verzamelen een breed scala aan persoonlijke informatie om gedetailleerde profielen van individuen te maken. Deze gegevens komen uit verschillende bronnen en bieden een uitgebreid beeld van iemands leven en gewoonten. Hier zijn de soorten gegevens die ze meestal verzamelen:
Basisidentificatiegegevens:
- Volledige naam
- Geboortedatum
- Geslacht
- Burgerservicenummer
Contactinformatie:
- Huidige en vorige adressen
- Telefoonnummers
- E-mailadressen
Demografische details:
- Huwelijkse staat
- Gezinssamenstelling, inclusief de aanwezigheid en leeftijden van kinderen
- Opleidingsniveaus
- Beroep
Financiële informatie:
- Inkomsten niveaus
- Kredietscores
- Aankoopgeschiedenis en uitgavenpatronen
- Bezittingen en eigendom van onroerend goed
Online activiteit:
- Browsen geschiedenis
- Zoekopdrachten
- Activiteit op sociale media
- Online aankopen en interacties
Gezondheidsinformatie:
- Medische aandoeningen en geschiedenis
- Gebruik van voorgeschreven medicijnen
- Details van ziektekostenverzekering
Levenstijl en interesses:
- Hobby's en interesses
- Voorkeuren en afkeuren
- Politieke voorkeuren
- Religieuze overtuigingen
- Lidmaatschappen en affiliaties met diverse organisaties
Overige gevoelige informatie:
- Fysiek adres
- Strafblad
Deze gecategoriseerde informatie stelt databrokers in staat om gedetailleerde profielen op te stellen, zoals het identificeren van personen als "nieuwe ouders," "fitnessliefhebbers," of "frequente reizigers." Deze profielen worden vervolgens verkocht aan bedrijven voor gerichte advertenties, gepersonaliseerde marketing en andere commerciële toepassingen, vaak zonder dat de personen hiervan op de hoogte zijn of hun toestemming hebben gegeven.
Hoe wordt jouw data gebruikt?
Data verzameld door brokers wordt op verschillende manieren gebruikt, vaak zonder expliciete kennis of toestemming van individuen.
Gerichte advertenties:
Bedrijven gebruiken gegevens om gepersonaliseerde marketingcampagnes te creëren. Door je interesses en gedragingen te begrijpen, kunnen ze advertenties leveren die waarschijnlijker zijn dat ze je aanspreken.
Creditscoring en risicobeoordeling:
Financiële instellingen gebruiken gegevens om kredietwaardigheid te evalueren. Deze informatie helpt bij het bepalen van lening goedkeuringen, rentetarieven en verzekeringspremies.
Ziektekostenverzekering:
Verzekeraars beoordelen gezondheidsgerelateerde gegevens om dekkingopties en prijzen te bepalen. Ze kunnen je medische geschiedenis en receptgegevens gebruiken om risico's te evalueren.
Diensten voor personen zoeken:
Websites die diensten aanbieden voor het zoeken naar personen gebruiken gegevens om gedetailleerde rapporten over individuen te verstrekken, inclusief contactinformatie en adressen, die vaak worden verkocht aan geïnteresseerde partijen.
Fraudedetectie en -preventie:
Bedrijven gebruiken gegevens om frauduleuze activiteiten op te sporen door ervoor te zorgen dat de informatie die door consumenten wordt verstrekt overeenkomt met bekende gegevens.
Politieke campagnes:
Politieke partijen gebruiken gegevens om specifieke kiezersgroepen met op maat gemaakte campagnes te benaderen.
Financiële instellingen:
Naast creditscoring gebruiken financiële instellingen gegevens om de geschiktheid van potentiële klanten voor verschillende financiële producten te beoordelen.
Verhuurders en potentiële werkgevers:
Deze entiteiten gebruiken gegevens om potentiële huurders en kandidaten voor banen te screenen, waarbij hun geschiktheid wordt beoordeeld op basis van financiële en persoonlijke geschiedenis.
Hoe kun je jezelf beschermen tegen gegevensmakelaars?
Jezelf beschermen tegen databrokers vereist proactieve stappen om de hoeveelheid persoonlijke informatie die zij kunnen benaderen en verspreiden te minimaliseren.
Allereerst, meld je af voor gegevensverzameling waar dat mogelijk is. Veel databrokers bieden opt-out-opties op hun websites, waarmee je kunt vragen je informatie uit hun databases te verwijderen. Hoewel dit proces tijdrovend kan zijn, vermindert het effectief je digitale voetafdruk.
Gebruik daarnaast privacytools om trackingtechnologieën te blokkeren. Browserextensies en software die zijn ontworpen om cookies, web beacons en andere trackingmechanismen te blokkeren, kunnen voorkomen dat databrokers je online activiteiten verzamelen.
Het beperken van de informatie die je online deelt is ook cruciaal. Wees voorzichtig met het posten van gevoelige details op sociale media en vermijd deelname aan online quizzen of enquêtes die persoonlijke informatie vragen. Wanneer je je aanmeldt voor online diensten of spaarprogramma's, geef dan alleen de noodzakelijke informatie en let op het privacybeleid.
Gebruik van een VPN (Virtual Private Network) kan je online privacy verder verbeteren door je internetverbinding te versleutelen en je IP-adres te maskeren, waardoor het moeilijker wordt voor databrokers om je activiteiten te volgen. Overweeg daarnaast om een Tor-browser te gebruiken voor verbeterde anonimiteit online. De Tor-browser leidt je internetverkeer via meerdere servers, waardoor je IP-adres wordt verborgen en het veel moeilijker wordt voor databrokers om je online activiteiten te volgen.
Door deze stappen te nemen, kun je de hoeveelheid persoonlijke informatie die databrokers kunnen benaderen en verspreiden aanzienlijk verminderen.
Hier zijn de belangrijkste punten om te onthouden:
- Meld je af voor gegevensverzameling op brokerwebsites.
- Gebruik privacytools om trackingtechnologieën te blokkeren.
- Beperk de informatie die je online deelt.
- Gebruik een VPN om je online privacy te verbeteren.
- Overweeg het gebruik van een Tor-browser voor meer anonimiteit.
- Gebruik diensten om je informatie van de lijsten van databrokers te verwijderen.
Zijn gegevensmakelaars legaal?
Databrokers zijn legaal in de VS, maar de regelgeving varieert per staat. Californië, Vermont, Texas en Oregon hebben specifieke wetten voor databrokers. California’s Delete Act actualiseert een eerdere wet, Vermont’s wet begon in 2018 en Texas en Oregon voerden hun wetten in in september 2023 en januari 2024.
In de Verenigde Staten is er geen allesomvattende federale wet die databrokers reguleert. In plaats daarvan hebben individuele staten hun eigen regelgeving ingevoerd. De Consumer Privacy Act (CCPA) van Californië stelt consumenten in staat te zien welke gegevens over hen zijn verzameld, hun verwijdering te vragen en zich af te melden voor de verkoop van hun gegevens. De wet van Vermont vereist dat databrokers zich registreren bij de staat en zich houden aan bepaalde normen voor gegevensbeveiliging. Texas en Oregon hebben ook regels geïmplementeerd om transparantie en controle over persoonlijke gegevens te vergroten. Deze staatswetten zijn bedoeld om consumenten meer rechten en bescherming te bieden, maar het ontbreken van een federaal kader resulteert in inconsistente controle en handhaving door het hele land.
Het is belangrijk op te merken dat volgens de Amerikaanse wet databrokers aan je verzoeken om verwijdering van gegevens moeten voldoen. Echter, na 90 dagen kunnen ze wettelijk gezien je gegevens weer gaan verzamelen of met een ander bedrijf samenwerken om je gegevens te verkrijgen.
Daarentegen biedt de Algemene Verordening Gegevensbescherming (GDPR) van de Europese Unie een meer alomvattende aanpak van gegevensprivacy. GDPR vereist dat bedrijven expliciete toestemming krijgen van individuen voordat ze hun gegevens verzamelen, en geeft individuen het recht om gegevensverwijdering te verzoeken. Het legt ook strikte eisen op aan gegevensbeveiliging en transparantie, wat een robuustere bescherming voor consumenten biedt. Andere landen hebben vergelijkbare wetten geïnspireerd door GDPR, die zorgen voor een hoger niveau van gegevensprivacy en beveiliging.
Het verschil tussen de regelgeving in de VS en de EU benadrukt de noodzaak voor consistentere en uitgebreidere wetgeving op het gebied van gegevensprivacy om groeiende zorgen over databrokerpraktijken aan te pakken.
Wat zijn de grootste gegevensmakelaars?
De databrokerindustrie wordt gedomineerd door verschillende grote bedrijven die enorme hoeveelheden persoonlijke informatie beheren en verkopen. Deze bedrijven opereren wereldwijd en staan bekend om hun uitgebreide dataverzamelings- en analysecapaciteiten. Hier zijn enkele van de grootste databroker sites:
Experian: Eén van de belangrijkste kredietrapportagebureaus met een jaarlijkse omzet van $5 miljard, Experian verzamelt gegevens van miljoenen consumenten wereldwijd. Hun databases bevatten financiële informatie, kredietscores, aankoopgedrag en persoonlijke demografische gegevens, die ze verkopen aan bedrijven voor kredietrisicobeoordeling, marketing en meer.
Equifax: Een andere toonaangevende kredietrapportage-instelling, Equifax verzamelt een breed scala aan consumentengegevens, inclusief kredietgeschiedenis, arbeidsinformatie en financiële transacties. Het gebruikt deze gegevens om inzichten te bieden voor kredietscoring, fraudedetectie en gerichte marketing.
Acxiom: Een wereldleider in datamanagement en analytics, Acxiom, heeft informatie over miljarden consumenten. Het verzamelt gegevens uit openbare registers, enquêtes en online activiteiten om gedetailleerde consumentprofielen te maken die worden verkocht voor marketing- en advertentiedoeleinden.
Epsilon: Gespecialiseerd in datagedreven marketing en heeft een enorme database met consumenteninformatie, verzamelt Epsilon gegevens uit verschillende bronnen, waaronder online activiteiten en aankoopgeschiedenissen, om bedrijven te helpen hun advertenties effectiever te richten.
CoreLogic: CoreLogic richt zich op vastgoedgerelateerde informatie en verzamelt gegevens over onroerendgoedtransacties, vastgoedwaarden en demografie van huiseigenaren. Deze gegevens worden gebruikt door vastgoedprofessionals, hypotheekverstrekkers en verzekeringsmaatschappijen voor risicobeoordeling en marktanalyse.
Oracle Data Cloud (voorheen Datalogix): Oracle Data Cloud verzamelt consumentgegevens uit online en offline bronnen, waaronder aankoopgedrag en demografische informatie. Deze gegevens worden gebruikt voor gerichte advertenties en het meten van de effectiviteit van marketingcampagnes.
TransUnion: Net als Experian en Equifax is TransUnion een belangrijke kredietbeoordelaar die uitgebreide consumentengegevens verzamelt. Het biedt inzichten voor kredietscoring, identiteitsverificatie en fraudepreventie.
Deze bedrijven spelen een belangrijke rol in de databemiddelingsindustrie door gebruik te maken van geavanceerde technologieën en uitgebreide databases om persoonlijke informatie te verzamelen, analyseren en verkopen. Hun praktijken roepen belangrijke vragen op over privacy en het ethische gebruik van gegevens, wat de behoefte aan sterkere regelgeving en grotere transparantie benadrukt.
Eerste partij vs. derde partij gegevensmakelaars
Databemiddelaars kunnen worden onderverdeeld in primaire en externe bemiddelaars, elk met verschillende methoden voor het verzamelen en gebruiken van gegevens.
Primaire databemiddelaars:
Primaire databemiddelaars verzamelen gegevens rechtstreeks uit hun interacties met consumenten. Deze entiteiten omvatten meestal bedrijven die gratis diensten aanbieden, zoals sociale mediaplatforms, zoekmachines en e-commercewebsites. Door deze diensten aan te bieden, verzamelen ze gegevens over gebruikersgedrag, voorkeuren en demografie. Primaire databemiddelaars gebruiken deze informatie om hun diensten te verbeteren, gebruikerservaringen aan te passen en verkopen vaak gerichte advertentiemogelijkheden aan externe bedrijven. Voorbeelden zijn bedrijven zoals Google, Facebook en Amazon, die hun uitgebreide gegevensverzamelingsmogelijkheden gebruiken om hun aanbod te verbeteren en inkomsten te genereren via advertenties.
Externe databemiddelaars:
Externe databemiddelaars daarentegen hebben geen directe relatie met consumenten. Ze verzamelen gegevens uit verschillende indirecte bronnen, zoals openbare registers, online trackingtools, aankoopgeschiedenissen en andere commerciële dataleveranciers. Deze bemiddelaars aggregeren, analyseren en verkopen gegevens aan andere bedrijven die het gebruiken voor marketing, risicobeoordeling en andere doeleinden. Externe databemiddelaars kopen gegevens van primaire bemiddelaars en andere bronnen, verzamelen het in uitgebreide profielen en verkopen het aan geïnteresseerde partijen. Bekende externe databemiddelaars zijn bedrijven zoals Experian, Equifax, Acxiom en Epsilon. Helaas, zoals alle organisaties, zijn ook deze bedrijven onderhevig aan datalekken. In september 2017 werd Equifax slachtoffer van een datalek waardoor de persoonlijke informatie van meer dan 140 miljoen mensen werd blootgesteld.
Het belangrijkste verschil tussen primaire en externe databemiddelaars ligt in hun relatie met de consument. Primaire bemiddelaars verzamelen gegevens door directe interactie met gebruikers, vaak met enig niveau van toestemming of bewustzijn, terwijl externe bemiddelaars gegevens verzamelen uit een breed scala aan indirecte bronnen, meestal zonder de directe kennis van de individuen wiens gegevens zij verzamelen en verkopen. Dit onderscheid roept belangrijke privacy- en ethische overwegingen op, aangezien externe databemiddelaars op een meer ondoorzichtige manier opereren, waardoor het voor consumenten moeilijker is om te weten welke informatie wordt verzameld en hoe deze wordt gebruikt. Belangrijker nog, het is moeilijker om je gegevens te laten verwijderen bij externe databemiddelaars.
Gerelateerde artikelen:
Wat zijn persoonlijk identificeerbare informatie?
Wat is een digitale voetafdruk?